Nowości
- Szkolenie ETPOD - Nowy Tomyśl 11 grudnia 2018 r.
- Szkolenie ETPOD - Opole 7 grudnia 2018 r.
- Szkolenie ETPOD - Ruda Śląska 7 grudnia 2018 r.
- Szkolenie ETPOD - Toruń 7 grudnia 2018 r.
- Szkolenie ETPOD - Radom 5 grudnia 2018 r.
- Szkolenie ETPOD - Bydgoszcz 4 grudnia 2018 r.
- Szkolenie ETPOD - Tarnów 30 listopada 2018 r.
- Pacjenci po donacji i transplantacji edukują młodych mieszkańców województwa mazowieckiego - Podsumowanie
- Szkolenie ETPOD - Szczecin 28 listopada 2018 r.
- Szkolenie ETPOD - Gorlice 27 listopada 2018 r.
Popularne
- Konferencja Psychospołeczne Aspekty Donacji i Transplantacji
- Historia Transplantologii na Świecie
- Szkolenie ETPOD - Sandomierz 9 grudnia 2015 r.
- Szkolenie ETPOD - Jarosław 24 listopada 2015 r.
- Szkolenie ETPOD - Kraków 16 grudnia 2015 r.
- Szkolenie ETPOD - Lubin 8 grudnia 2015 r.
- Szkolenie ETPOD - Polanica 25 listopada 2015 r.
- Szkolenie ETPOD - Rzeszów 14 grudnia 2015 r.
- Szkolenie ETPOD - Jelenia Góra 14 grudnia 2015 r.
- Szkolenie ETPOD - Trzebnica 27 października 2015 r.
Możesz oddać swoje serce
GAZETA LUBUSKA (2010-07-20 Autor: DANUTA KULESZYŃSKA)
Możesz oddać swoje serce
Danuta Kuleszyńska, 68 324 88 43, Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.
- Nerki, czy wątroba nie rosną na drzewie. Deklarując, że w razie śmierci można pobrać nasze organy, ratujemy komuś życie. Oświadczenie woli warto nosić przy sobie - mówi prof. Wojciech Rowiński, konsultant krajowy w dziedzinie transplantologii.
- Dlaczego jest w ludziach opór przed oddaniem narządów do transplantacji?
- Są to zwykle decyzje irracjonalne. W momencie, gdy umiera osoba bliska człowiek myśli wyłącznie o tragedii. Nie jest w stanie zastanowić się nad tym, że ktoś inny mógłby żyć dzięki pobranym narządom. W Hiszpanii przeprowadzono badania nad motywami ludzi, którzy mówią ,,nie”. I one są bardzo różne. Na przykład rodzina odnosi wrażenie, że personel szpitala źle traktował bliską osobę, że pacjent był źle leczony, więc o pobraniu narządów nawet nie chcą słyszeć. Inną z przyczyn jest wymówka, że Kościół jest przeciwny. A to nieprawda.
WHO GUIDING PRINCIPLES ON HUMAN CELL, TISSUE AND ORGAN TRANSPLANTATION
WHO GUIDING PRINCIPLES ON HUMAN CELL, TISSUE AND ORGAN TRANSPLANTATION1
PREAMBLE
-
As the Director-General’s report to the Executive Board at its Seventy-ninth session pointed out, human organ transplantation began with a series of experimental studies at the beginning of the twentieth century. The report drew attention to some of the major clinical and scientific advances in the field since Alexis Carrel was awarded the Nobel Prize in 1912 for his pioneering work. Surgical transplantation of human organs from deceased, as well as living, donors to sick and dying patients began after the Second World War. Over the past 50 years, the transplantation of human organs, tissues and cells has become a worldwide practice which has extended, and greatly enhanced the quality of, hundreds of thousands of lives. Continuous improvements in medical technology, particularly in relation to organ and tissue rejection, have led to an increase in the demand for organs and tissues, which has always exceeded supply despite substantial expansion in deceased organ donation as well as greater reliance on donation from living persons in recent years.
Czytaj więcej: WHO GUIDING PRINCIPLES ON HUMAN CELL, TISSUE AND ORGAN TRANSPLANTATION
The Sixty-third World Health Assembly on Human organ and tissue transplantation
WHO Guiding Principles on Human Cell, Tissue and Organ Transplantation [Link]
Human organ and tissue transplantation
The Sixty-third World Health Assembly,
Having considered the report on human organ and tissue transplantation;1
Recalling resolutions WHA40.13, WHA42.5 and WHA44.25 on organ procurement and transplantation and WHA57.18 requesting an update of the Guiding Principles on Human Organ Transplantation;
Aware of the growing magnitude and utility of human cell, tissue and organ transplantation for a wide range of conditions in low-resource as well as high-resource countries;
Czytaj więcej: The Sixty-third World Health Assembly on Human organ and tissue transplantation
Partnerstwo dla Transplantologii - woj. mazowieckie
| MINISTERSTWO ZDROWIA BIURO PRASY I PROMOCJI | Warszawa, 16.06.2010 roku |
INFORMACJA
w związku z podpisaniem listu intencyjnego- Partnerstwo dla Transplantologii
W środę, 16 czerwca 2010 r. w Mazowieckim Urzędzie Wojewódzkim w Warszawie minister zdrowia Ewa Kopacz wzięła udział w podpisaniu listu intencyjnego- Partnerstwo dla Transplantologii.
Niewystarczająca liczba dawców narządów w województwie mazowieckim stwarza zagrożenie dla bezpieczeństwa zdrowotnego obywateli na jego terenie. Zwiększeniu liczby dokonywanych przeszczepów oraz uzyskaniu społecznego poparcia dla idei dawstwa służy program Partnerstwo dla Transplantacji.
Czytaj więcej: Partnerstwo dla Transplantologii - woj. mazowieckie
Organ donation and transplantation - EUROBAROMETER 2010
PRZESZCZEPIAĆ MOŻNA, WARTO I TRZEBA
PRZESZCZEPIAĆ MOŻNA, WARTO I TRZEBA
Rozmawiamy z prof. Wojciechem Rowińskim, Krajowym Konsultantem w Dziedzinie Transplantologii,
wiceprezesem Polskiej Unii Medycyny Transplantacyjnej, prezesem Polskiego Towarzystwa
Transplantologicznego w latach 2007-2009
D. Hegenbarth: Panie Profesorze, rozmowę o transplantologii można by wypełnić odpowiedzią na trzy zasadnicze pytania: „Czy można? Czy warto? Czy trzeba?”
Prof. W. Rowiński: I można, i warto, i trzeba. Gdybym chciał być złośliwy, to dodałbym, że niewielu się naprawdę chce. Ale rozwijając to: można. Polska od lat dysponuje odpowiednimi regulacjami prawnymi: ustawą z roku 1995, nowelizacją z roku 2005, nową ustawą z roku 2009, która dopasowuje nasze przepisy do dyrektywy europejskiej. W tejże najnowszej ustawie
są dwie innowacje: stanowisko koordynatora ds. przeszczepów przy każdym szpitalu i możliwość pobrania narządów nie tylko po rozpoznaniu śmierci mózgu, ale także po zatrzymaniu krążenia. Piętnuje się także jakąkolwiekpróbę handlu. Świadczy to o tym, że prace w kierunku legislacji dotyczącej transplantologii wciąż są aktualizowane. A zatem czy wolno? Wolno, jest to uregulowane prawnie, istnieje poza wymienianą wcześniej ustawą 12 rozporządzeń wykonawczych, które omawiają rozmaite szczegóły. Czy warto? Ludzie po przeszczepie żyją, rekordziści po kilkadziesiąt lat po przeszczepie serca czy wątroby. W Polsce najdłużej żyjący chory po transplantacji serca żyje bodaj 18 lat, po transplantacji nerki – 35 lat. Po przeszczepie wątroby przeżywalność pięciu lat wynosi około 60--70%, a bez wątroby chorzy zmarliby w krótkim czasie.
Po transplantacji nerki przeżywalność pięcioletnia to 70-80%, z czynnym przeszczepem. A chory możeżyć bez czynnego przeszczepu. 90% chorych żyje, zatemjest to bezpieczne i skuteczne.
Czy trzeba? Tak, wiadomo, że trzeba. W Polsce potrzeba około 2 tys. nerek rocznie, a przeszczapiamy 800, konieczne jest 400 wątrób, a przeszczepiamy o ok. połowę mniej, to jest 220, i potrzeba około 400 serc, a wykonujemy 100-120 przeszczepów. Czyli można,warto i trzeba.
Niemniej pobieramy 30 procent mniej narządów niż w najlepszym 2005 roku i nie możemy wyjść z dołka. Dlaczego jest za mało? Cóż, mówi się „nieodpowiedzialne społeczeństwo”, ale to przecież nieprawda.
Wywiad w całości do pobrania O Programie
Program rozwoju przeszczepiania narządów
Liczba wykonywanych przeszczepień narządów w Polsce jest wciąż bardzo niska. Analizy dotyczące przeszczepiania narządów w Europie i na świecie przygotowywane dla Rady Europy i Komisji Europejskiej oraz WHO przez Narodową Organizację Przeszczepiania w Hiszpanii potwierdzają, że liczba pobieranych i przeszczepianych narządów w Polsce jest znacznie niższa niż w większości krajów europejskich. Z inicjatywy Polskiej Unii Medycyny Transplantacyjnej w 2009 roku powstał program Partnerstwo dla Transplantacji, nad którym w 2010 roku patronat objęła Pani Minister Zdrowia, Dr Ewa Kopacz.
Zasadniczym celem programu Partnerstwo dla Transplantacji jest:
1. Zwiększenie aktywności w zakresie pobierania narządów od zmarłych poprzez utworzenie stanowisk koordynatorów transplantacyjnych w szpitalach (wymaga to akceptacji dyrekcji i organów założycielskich szpitali)
2. Rozwój programu przeszczepiania nerek od dawców żywych.
Partnerstwo dla Transplantacji jest ogólnopolskim projektem, realizowanym w poszczególnych województwach. Poza szeroko rozumianym społeczeństwem, kluczowymi grupami w jego realizacji są: środowisko medyczne (lekarze, pielęgniarki, dyrektorzy szpitali, okręgowe izby lekarskie), przedstawiciele administracji państwowej i samorządowej, w tym m.in.: wojewodowie i marszałkowie województw, prezydenci miast wojewódzkich, dyrektorzy wojewódzkich oddziałów NFZ, rektorzy miejscowych uczelni medycznych, przewodniczący konwentów powiatów oraz dyrektorzy największych szpitali. Bardzo ważne jest też zaangażowanie nauczycieli, młodzieży szkolnej oraz Kościoła. Partnerami Programu są także Polska Unia Medycyny Transplantacyjnej, Centrum Koordynacyjno – Organizacyjne ds. Transplantacji „Poltransplant” oraz konsultanci wojewódzcy ds. anestezjologii i intensywnej terapii, nefrologii i dializoterapii, neurochirurgii i neurologii.
Oficjalne wdrażanie programu Partnerstwo dla Transplantacji rozpoczyna się poprzez podpisanie Listu Intencyjnego w danym województwie.
Obecnie projekt jest realizowany w województwach: małopolskim, podkarpackim, warmińsko-mazurskim, mazowieckim, lubuskim, zachodniopomorskim, wielkopolskim, kujawsko-pomorskim, dolnośląskim, opolskim i lubelskim, a docelowo ma objąć cały kraj.
Podstawą powodzenia programu jest współpraca całego społeczeństwa!
Zmarł prof. Kazimierz Ostrowski
W sobotę, wieku 89 lat zmarł w Warszawie prof. Kazimierz Ludwik Ostrowski. Był uznanym autorytetem w dziedzinie nauk medycznych, członkiem honorowym wielu polskich i zagranicznych towarzystw naukowych.
Urodził się w 1921 r. we Lwowie, gdzie ukończył szkołę odstawową i średnią. W okresie okupacji niemieckiej pracował jako korepetytor w Grójeckim. Po ukończeniu studiów medycznych w Warszawie został powołany do służby wojskowej, z której zwolniono go w 1956 r. Jeszcze podczas studiów rozpoczął pracę w Zakładzie Hematologii AM, gdzie pracował do emerytury w 1992 r.
W Instytucie Hematologii i Embriologii zajmował się pracą badawczą i dydaktyczną. Jako pierwszy w Polsce wprowadził nauczanie cytofizjologii, związanej z rozwojem badań cytologicznych. Za osiągnięcia w zakresie badań naukowych otrzymał tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu w Orleanie (Francja).
W l. 1977-1987 prof. Ostrowski kierował resortowym programem poświęconym konserwowaniu przeszczepów i stosowaniu ich w klinice. W 1987 r. został przewodniczącym Zespołu Specjalistycznego ds. Pobierania i Przeszczepiania Tkanek i Narządów (obecnie Krajowa Rada Transplantacyjna).
Za najistotniejsze w swojej działalności naukowej sam prof. Ostrowski uznawał badania nad oddziaływaniem promieniowania jonizującego z minerałem zawartym w macierzy kości. Do swoich sukcesów zaliczał też wychowanie wielu pokoleń lekarzy, asystentów, docentów i profesorów, zajmujących obecnie znaczące stanowiska w kraju oraz na zagranicznych uczelniach, m.in. w USA czy Wielkiej Brytanii.
Źródło: 
Autobiografia Profesora na stronie Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego