Zwracamy  się z apelem do Rządu RP, Senackiej i Sejmowej Komisji Zdrowia oraz wszystkich odpowiedzialnych mediów o podjęcie natychmiastowych działań mających na celu niedopuszczenie do zniszczenia w Polsce transplantacji jako metody leczenia.

W okresie ostatnich 15 lat uzyskaliśmy w Polsce w tej dziedzinie prawdziwy sukces. Zwiększyła się zdecydowanie dostępność tej metody leczenia, a jej wyniki osiągnęły poziom nie odbiegający od standardów światowych. Sukces ten, budowany latami i mierzony tysiącami uratowanych ludzkich istnień, dziś zamienia się w coraz większy dramat tysięcy osób oczekujących na przeszczepienie nerki, wątroby, serca, płuca, trzustki czy szpiku.

Atmosfera wytworzona wokół transplantologii w ostatnich trzech miesiącach związana jest z wypowiedziami niektórych polityków, nieodpowiedzialnymi publikacjami  w mediach i przedwczesnym ferowaniem wyroków na podstawie nie do końca potwierdzonych  informacji.  Spowodowało to ogromne szkody społeczne, krzywdę  środowisku lekarskiemu, ale przede wszystkim szkodzi pacjentom.   

Atmosfera ta stwarza w społeczeństwie wrażenie, że działalność transplantacyjna w Polsce odbywała się poza prawem  i poza jakąkolwiek kontrolą.  Jest to oczywistą  nieprawdą. To właśnie ta działalność jest najbardziej kontrolowaną dziedziną medycyny w Polsce, ograniczoną do ośrodków, którym pozwolenie wydaje Minister Zdrowia, oraz podlegającą regularnym audytom. 

Nierzetelne doniesienia prowadzą nie tylko do utraty zaufania  pacjentów do lekarzy, ale również strachu przed poddaniem się zabiegowi transplantacji.  Doniesienia te wzbudziły w społeczeństwie podejrzenia o handel  narządami. W prasie ukazują się określenia  „łowcy  narządów". Z całą stanowczością  stwierdzamy, że tego typu doniesienia prasowe są pomówieniem.  Stan zagrożenia i obawa przed podejmowaniem trudnych decyzji, w tym warunkujących pobranie narządów, udziela się niestety również coraz szerszemu gronu środowiska lekarskiego. Dochodzą do nas sygnały z coraz większej liczby szpitali, że nie będą w nich podejmowane działania mające na celu  rozpoznawanie  śmierci mózgu i pobieranie narządów. Brak narządów pobieranych od zmarłych uniemożliwi ratowanie życia chorych oczekujących na przeszczepienie serca lub wątroby. Ograniczenie liczby przeszczepień nerek spowoduje utrudnienia w dostępie do  miejsc dializacyjnych dla chorych z przewlekłą schyłkową niewydolnością nerek. Nie bez znaczenia są też ekonomiczne i medyczne aspekty udowodnionej już przewagi przeszczepienia nerki  nad dializoterapią.

Zwracamy się do Wszystkich Koleżanek i Kolegów Lekarzy.  Pozostańcie przede wszystkim Lekarzami, postępując zgodnie z obowiązującymi procedurami, wiedzą oraz zasadami etyki, do których należy ratowanie zdrowia i życia pacjentów. Zasady te obejmują także działania na rzecz pobierania narządów od osób zmarłych oraz ich przeszczepienia. Postępowanie lekarskie zgodne z zasadami sztuki i zgodne z prawem nie może i nie narazi nikogo na odpowiedzialność karną czy cywilną.

Zwracamy się również do Naczelnej Rady Lekarskiej o zdecydowane poparcie dla lekarzy sumiennie wykonujących swoje obowiązki w zakresie transplantologii i ich obronę przed nieuzasadnionymi podejrzeniami i atakami.

  

doc. Romuald Bohatyrewicz, prof. Magdalena Durlik, mgr Stanisław Dyląg, prof. Ryszard Grenda, prof. Jerzy Hołowiecki, prof. Wiesław Jędrzejczak, prof. Piotr Kaliciński, prof. Marian Klinger, prof. Jerzy Kowalczyk, prof. Marek Krawczyk, prof. Leszek Kubicki, dr Paweł Łuków, dr Andrzej Matyja, prof. Bogdan Michałowicz, prof. Michał Myśliwiec, prof. Dariusz Patrzałek, red. Krzysztof Pijarowski, prof. Wojciech Rowiński, prof. Jerzy Szczerbań, prof. Jacek Szmidt,  Marcin Velinov, prof. Andrzej Więcek,  prof. Zbigniew Włodarczyk, prof. Marian Zembala, prof. Eleonora Zielińska, doc. Krzysztof Zieniewicz

 

Polska Unia Medycyny Transplantacyjnej, Stowarzyszenie „Życie po przeszczepie", Europejska Fundacja Honorowego Dawcy Krwi - Krewniacy

 Warszawa, dnia 2007-04-02

 

24 stycznia 2007 r. godzina 17:00 

W ciągu minionych lat przeszczepianie narządów i szpiku stało się uznanym sposobem leczenia chorych ze schyłkową niewydolnością własnych narządów. Transplantacja jest skuteczną i bezpieczną metodą leczenia, niejednokrotnie ratującą życie. Dzięki niej, chorzy po przeszczepieniu nerki, serca lub wątroby mogą wrócić do normalnego życia rodzinnego i zawodowego.

Wyniki przeszczepiania narządów i szpiku w Polsce są bardzo dobre i nie ustępują wynikom w najlepszych ośrodkach światowych. Mimo, że liczba wykonywanych zabiegów zwiększa się z roku na rok, jest zbyt mała w stosunku do potrzeb.

Medycyna transplantacyjna należy do bardzo nowoczesnych, ale zarazem drogich technologii medycznych. Wiadomo, że drogie technologie medyczne, zwłaszcza w takim kraju jak Polska, w którym nakłady na ochronę zdrowia są niedostateczne, nie mogą być w pełnym zakresie dostępne dla wszystkich potrzebujących. Z drugiej strony dawno udowodniono, że nakłady na medycynę transplantacyjną są opłacalne. Postępy transplantologii doprowadziły do rozwoju immunologii, lepszego zrozumienia procesów ontogenezy, udoskonalenia sposobów leczenia chorób zakaźnych oraz rozwoju szeregu innych specjalności klinicznych. Ostatnie pięćdziesięciolecie wykazało, jak wielki wpływ na postęp nauk medycznych, a zatem i podstawowej opieki zdrowotnej, wywarł rozwój transplantologii. Dotyczy to rozpoznawania i leczenia zakażeń oportunistycznych, zakażeń wirusowych, genetycznego uwarunkowania rozwoju chorób nowotworowych, zaburzeń autoimmunologicznych  i szeregu innych.

Zatem, nie będzie przesadą stwierdzenie, ze dzięki postępom medycyny transplantacyjnej doszło do poprawy podstawowej opieki zdrowotnej. Dlatego właśnie, w wielu krajach systemy ochrony zdrowia przywiązują duże znaczenie do rozwoju tej specjalności medycznej.

Rozwój medycyny transplantacyjnej powinien stanowić także jeden z priorytetów Rządu RP w zakresie polityki ochrony zdrowia, ponieważ transplantacja narządów i tkanek jest metodą pozwalającą na uratowanie życia lub znaczącą poprawę jakości życia 2-3 tysięcy ludzi w skali roku. Zwiększenie nakładów na przeszczepianie nerek pozwoli na znaczące oszczędności w skali kraju, zważywszy na fakt, iż zabieg przeszczepienia nerki jest dwukrotnie tańszy niż dializoterapia, a jakość życia po takim zabiegu jest nieporównywalnie większa. Dla chorych oczekujących przeszczepienia płuc, wątroby i serca nie ma innej alternatywy poza przeszczepieniem narządu.

Szanowni i Drodzy Koledzy!

showpic('left','','','','img/nil/gazeta/n200803/n20080307a_small.jpg','img/nil/gazeta/n200803/n20080307a.jpg'); Minęło ponad 40 lat od pierwszego w Polsce przeszczepienia nerki pobranej od osoby zmarłej. Byłem jedną z osób uczestniczących w tym zabiegu i opiekowałem się poddaną mu chorą i kolejnymi podobnymi pacjentami w okresie pooperacyjnym. Rozwój programu przeszczepiania narządów następował powoli. Brakowało przepisów prawnych, odpowiedniej liczby przygotowanych ośrodków i wyszkolonych profesjonalistów, ale przede wszystkim ten nowy sposób leczenia był obcy zarówno środowisku lekarskiemu, jak i społeczeństwu. Początkowo przez kilkanaście lat przeszczepiano jedynie nerki; udane przeszczepienie serca wykonane w 1986 r. przez profesora Zbigniewa Religę wyraźnie poprawiło atmosferę społeczną wokół tego sposobu leczenia i spowodowało, że liczba wykonywanych operacji przeszczepienia nerek, serca, a później i wątroby wzrastała co roku.
W 1996 r. parlament uchwalił ustawę o pobieraniu i przeszczepianiu komórek, tkanek i narządów. Ustawa ta w pełni uregulowała wszystkie aspekty medyczne i prawne transplantacji. Ustanowiono, że wolno pobierać narządy od osób zmarłych, jeżeli człowiek ten za życia nie wyraził sprzeciwu. Określiła zasady dotyczące rozpoznawania śmierci mózgu przez niezależną komisję, określiła, w jakiej sytuacji możliwe jest pobieranie nerki (i fragmentu wątroby) od dawców żywych. Ustawa ta została znowelizowana zgodnie z Dyrektywą Europejską przed dwoma laty.

Czytaj więcej: List prof. W. Rowińskiego

Przesłanie Jego Świątobliwośći Jana Pawła II skierowane do uczestników Międzynarodowego Kongresu Transplantologicznego

Szanowni Państwo

Jestem szczęśliwy, że mogę pozdrowić wszystkich, którzy przybyli na ten Międzynarodowy Kongres, aby zastanowić się nad złożoną i delikatną kwestią przeszczepów. Dziękuję Profesorowi Raffaello Cortesini i Profesorowi Oscarowi Salvatierra za uprzejme słowa. Specjalne pozdrowienia kieruję do obecnych tu przedstawicieli Władz Państwowych Włoch.
Jestem wdzięczny Wam za zaproszenie mnie do wzięcia udziału w tym zgromadzeniu. Głęboko doceniam Wasze pełne powagi podejęcie do moralnych nauk Kościoła. Zachowując szacunek dla nauki i zwracając uwagę przede wszystkim na prawo Boże, Kościół nie ma innego celu ponad integralne dobro człowieka.
Przeszczepy są dużym krokiem naprzód w służbie nauki dla człowieka. Niejeden zawdzięcza swoje życie transplantacji organu. Metoda przeszczepiania coraz częściej okazuje się ważnym sposobem wypełniania głównych celów całej medycyny, którym jest służba dla życia człowieka. Właśnie dlatego w Encyklice Evangelium Vitae sugerowałem, że jednym ze sposobów kształcenia prawdziwej kultury życia "jest dawanie organów w sposób dopuszczalny z etycznego punktu widzenia, a mianowicie mając na uwadze stwarzanie szansy na zdrowie a nawet życie osobom chorym, które często nie mają żadnej innej nadziei".
Podobnie jak cały postęp ludzkości ta szczególna gałąź nauk medycznych- oferująca wielu osobom nadzieję na zdrowie i życie- wiąże się też z pewnymi krytycznymi kwestiami, które wymagają wnikliwego rozważenia pod kątem antropologicznym i etycznym.

Czytaj więcej: Przesłanie Papieża Jana Pawła II