Для українських пацієнтів, які перенесли органну трансплантацію та є біженцями в Польщі

У зв’язку з агресією російської федерації величезна кількість громадян України стали біженцями в Польщі. Серед них можуть бути пацієнти після органної трансплантації. У цих людей відсутність спеціальних ліків та посттрансплантаційного ведення можуть призвести до погіршення функціонування або навіть втрати трансплантованого органу.
У Польщі існує багато трансплантаційних центрів у великих містах та при медичних університетах. Від імені Польського трансплантаційного товариства повідомляємо, що ці центри можуть забезпечувати посттрансплантаційне ведення українських пацієнтів після трансплантації органів.
Адреси таких центрів можна знайти за посиланням:
http://www.poltransplant.org.pl/nerka.html

від імені Польського трансплантаційного товариства
проф. Alicja Dębska-Ślizień
Президент Польського трансплантаційного товариства

Czytaj więcej: Для українських пацієнтів, які перенесли органну трансплантацію та є біженцями в Польщі

• PTT
• Polskie Towarzystwo Transplantacyjne

W ramach 12. edycji konferencji „Polityka lekowa” odbyła się debata poświęcona problemom medycznym i organizacyjnym polskiej transplantologii oraz wyzwaniom klinicznym, prawnym i etycznym związanym z procedurą transplantacyjną.

• Czy w Polsce ilość wykonywanych przeszczepień zaspokaja istniejące potrzeby?
• Jak pandemia wpłynęła na sytuację medycyny transplantacyjnej w naszym kraju?
• Skąd wynika zaskakujący wzrost liczby transplantacji serca i płuc w ciągu ostatnich dwóch lat?
• Jakie korzyści niosą za sobą przeszczepy nerek od żywych dawców?

To tylko niektóre pytania, na które odpowiadali eksperci podczas debaty odbywającej się w ramach 12. edycji konferencji „Polityka lekowa”.

Źródło: Puls Medycyny
https://pulsmedycyny.pl/transplantacje-wciaz-zbyt-rzadko-ratuja-zycie-1134853

Dziś mija 7 lat od śmierci pioniera polskiej transplantologii profesora Wojciecha Rowińskiego

LIST OTWARTY

My, transplantolodzy i osoby reprezentujące inne dziedziny nauki związane z medycyną transplantacyjną, wyrażamy sprzeciw co do treści niektórych programów telewizyjnych i publikacji prasowych, w których poruszane jest zagadnienie pobierania od osób zmarłych narządów do transplantacji. Szczególnie niepokoi nas fakt, że treści podważające ideę transplantacji i negujące wiedzę medyczną w zakresie rozpoznawania śmierci mózgu pojawiają się w mediach internetowych o zasięgu ogólnokrajowym, jak również w telewizji publicznej, kształtującej opinie i postawy obywateli. Idea przeszczepiania narządów jest niezwykle szlachetna i ma na celu ratowanie życia. Działania podejmowane przez osoby w nią zaangażowane mają na celu pomoc chorym, którzy bez przeszczepienia narządu nie mają szans na przeżycie lub na znaczącą poprawę jakości życia. Pomimo aktywności ośrodków transplantacyjnych w Polsce wykonywane jest zaledwie około 1500 przeszczepień narządów rocznie, podczas gdy w najaktywniejszych w transplantologii krajach liczba ta jest dwu a nawet trzykrotnie wyższa, dzięki szerokiej społecznej akceptacji dla tej metody leczenia. 

Zarówno w Polsce, jak i na świecie, narządy do przeszczepienia pozyskuje się głównie od osób zmarłych, u których rozpoznano śmierć mózgu. Ten stan jest nieodwracalny i nie ma żadnych sposobów dalszego leczenia osób ze śmiercią mózgu. W Polsce kryteria i proces rozpoznawania śmierci mózgu bardzo szczegółowo określają przepisy prawa. Są one jednoznaczne i nie pozostawiają żadnego pola do nadużyć czy niepewności. Kryteria medyczne stwierdzania śmierci mózgu w Polsce są ustalone przez grupę autorytetów naukowych i są zgodne z aktualną wiedzą medyczną oraz z wytycznymi gremiów międzynarodowych.  Osoby przedstawiające inne, niezgodne z wiedzą medyczną i przepisami prawnymi poglądy, świadomie wprowadzają w błąd opinię publiczną, szkodząc wprost rodzinom osób zmarłych (u których stwierdzono śmierć mózgu) i pacjentom oczekującym na ratujący życie zabieg przeszczepienia narządu.

Przyczynkiem do prowadzenia tak dalekiej od prawdy i pozbawionej argumentów merytorycznych dyskusji na temat pobierania od osób zmarłych narządów do transplantacji, jest przypadek odstąpienia od leczenia i zgonu polskiego obywatela w Wielkiej Brytanii. Z ogólnodostępnych informacji wynika, że u osoby tej w okresie poprzedzającym zgon nie rozpoznawano śmierci mózgu (na co wskazuje m.in. brak potrzeby stosowania u niego sztucznej wentylacji). Decyzje o zakończeniu leczenia, podjęte na gruncie brytyjskiego prawa, nie mogą wpływać na postrzeganie odrębnych działań (w tym w Polsce), mających na celu stwierdzanie śmierci mózgu i dopiero wówczas pobrania od zmarłego narządów do przeszczepienia.

Uważamy za niedopuszczalne, aby tak ważny i jasno określony przepisami prawa proces, jak rozpoznawanie śmierci mózgu, był przedmiotem publicznej dyskusji pozbawionej merytorycznej wiedzy i udziału autorytetów. W związku z tym apelujemy do wszystkich mediów o rzetelny przekaz informacji w tych niezwykle wrażliwych społecznie kwestiach i niepublikowanie opinii, wprowadzających w błąd polskie społeczeństwo.

• PUMT
• Polska Unia Medycyny Transplantacyjnej
• PTT
• List otwarty
• Polskie Towarzystwo Transplantacyjne

Czytaj więcej: List otwarty

5th International Living Donor Liver Transplantation Congress and 21st postgraduate course of the Belgian section for hepato-biliary and pancreatic surgery: “excellence through versatility” Hotel Le Plaza, Brussels, Belgium October 15-16, 2021 https://www.ildlt2021.org/

• ILDLT
• 5th International Living Donor Liver Transplantation Congress

Stanowisko Poltransplantu dotyczące wykorzystania narządów, tkanek i komórek innych niż komórki krwiotwórcze do przeszczepienia w związku z zakażeniem koronawirusem SARS-CoV-2 (2021.01.15)

Stanowisko Poltransplantu oparte jest na:

• ­ Doniesieniach epidemiologicznych nt. zakażenia koronawirusem SARS-CoV-2 (choroby COVID-19), w tym dotyczących zapobiegania, możliwości leczenia oraz śmiertelności;
• ­ Publikacjach dotyczących szczepień i szczepionek przeciw COVID-19;
• ­ Aktach prawnych dotyczących problematyki pandemii koronawirusa SARS-CoV-2;
  ­
• Tematycznych opracowaniach organizacji związanych z medycyną transplantacyjną;
• Wiedzy nt. ryzyka przeniesienia zakażenia od dawcy do biorcy przeszczepu i możliwości rozwoju zakażenia u biorcy;
  ­
• Doświadczeniach dotyczących ryzyka i korzyści leczenia przeszczepieniem, w tym na fakcie, że przeszczepienie narządów w krótszej lub dłuższej perspektywie jest zabiegiem ratującym życie;
  ­
• Stwierdzeniu, że w przypadku wykorzystania do przeszczepiania narządów, lekarz ma prawo podjąć większe ryzyko, niż w przypadku przeszczepiania tkanek.
  • Poltransplant,
  • COVID-19
  • SARS-COV-2
  • SZCZEPIMYSIĘ

  Czytaj więcej: Stanowisko Poltransplantu dotyczące wykorzystania narządów, tkanek i komórek innych niż komórki...

Polskie Towarzystwo Transplantacyjne Adres korespondencyjny: ul. Nowogrodzka 59, 02-006 Warszawa. E-mail: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.
Stanowisko Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Transplantacyjnego w odniesieniu do szczepień anty-SARS-CoV-2 (przeciwko COVID-19)

Chorzy ze schyłkową niewydolnością narządów oczekujący na przeszczepienie i pacjenci po przeszczepieniu narządów mają zwiększone ryzyko zakażenia wirusem SARS-CoV-2 i ciężkiego przebiegu choroby COVID-19. Rekomendujemy zatem, aby tacy pacjenci byli szczepieni w pierwszej kolejności, jednak decyzja o szczepieniu powinna być podejmowana indywidualnie z udziałem lekarza transplantologa opiekującego się danym pacjentem.

Informacje kluczowe:
W chwili obecnej korzyści ze szczepienia biorców przeszczepów wydają się przewyższać potencjalne ryzyko, zwłaszcza w populacjach o dużej częstości zakażenia SARS-CoV-2:
• Optymalnym momentem na wykonanie wszystkich szczepień jest okres oczekiwania na przeszczepienie narządu.
• Optymalny moment szczepienia u osób oczekujących na przeszczepienie narządu obejmuje podanie drugiej dawki szczepionki najpóźniej na 2 tygodnie przed zabiegiem.
• Wykonanie szczepień po przeszczepieniu narządu zaleca się najwcześniej po upływie 1 miesiąca od transplantacji.
• W przypadku stosowania w protokole immunosupresyjnym indukcji przeciwciałami deplecyjnymi, zasadnym wydaje się odroczenie szczepienia o 3-6 miesięcy od zakończenia indukcji.
• W sytuacji leczenia procesu odrzucania, szczepienie należy wykonać najwcześniej jeden miesiąc po zakończeniu leczenia.
• Ze względu na spodziewaną słabszą odpowiedź poszczepienną, należy nadal przestrzegać zaleceń mających na celu ograniczenie rozprzestrzeniania się zakażenia wirusem SARS-CoV-2.
• U osób po przebyciu choroby COVID-19, ze względu na wyższe niż populacyjne ryzyko reinfekcji, należy rozważyć zaszczepienie już po upływie miesiąca od ustąpienia objawów.
• W chwili obecnej nie ma dowodów naukowych na to, iż stosowanie szczepionek opartych na mRNA mogłoby wywoływać lub nasilać proces odrzucania narządów przeszczepionych.
• Żywe szczepionki mogą być stosowane najpóźniej na 4 tygodnie przed przeszczepieniem narządu, a po przeszczepieniu narządów żywe szczepionki są co do zasady przeciwwskazane. Ze względu na mnogość preparatów będących w równych fazach badań klinicznych, a co za tym idzie, możliwość pojawienia się na rynku szczepionek żywych, każdorazowo należy zwracać uwagę na rodzaj proponowanego szczepienia

• COVID-19
• PTT
• SZCZEPIMYSIĘ

Czytaj więcej: Stanowisko Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Transplantacyjnego w odniesieniu do szczepień...